«شکار»، داستانی‌ست نوشته امین انصاری، که تماماً در یک آپارتمان می‌گذرد (لوکیشنی تماماً داخلی)، در میان تعدادی خانواده که هر کدام با مختصاتی مشخص به مخاطب شناسانده می‌شوند، و شخصیت‌هایی که هر کدام خودشان روز‌ها و ساعت‌هایشان را روایت می‌کنند، و این تعدد ِ راوی، از نکاتِ برجستهٔ این رمان است. رمانی که یک راوی ِ دانای کل دارد و چند راویِ سوم شخص، و همچنین حضور ِ المان‌هایی بیرونی (یا به تعبیر فیلم‌نامه‌ای‌اش «خارجی») مثل وطنی که در ظاهرِ گربه‌ای در تمام داستان، نقشی استعاری به عهده دارد، گربه‌ای که در ‌‌نهایت از بوی عَفِنی که همه‌جا را فراگرفته است، لبریز می‌شود و مرگ، پایانِ اوست.