اگر نگوئیم همه‌ کسان، می‌توانیم بگوییم اکثر کسانی که سر و کارشان با علوم اجتماعی است چنین باور دارند که‌ پژوهش‌هایشان «عینی» و نتیجه‌گیری‌هایشان مستقل از آن ارزشهای اعتباری است که به آن ایمان دارند. و نیز گمان دارند که«علمی»فکر می‌کنند و از تعصب بدورند و در برداشت‌های خود هم بکلی با قدما فرق دارند. در کتاب کوچکی که ترجمه آن بتدریج در نگین می‌آید،گونار میردال افسانه «عینیت» را ارزیابی می‌کند.

میردال‌ این پرسش را پیش کشیده است که تا چه اندازه نظریات نو و تازه اقتصادی و اجتماعی از فرضیات مربوط به قوانین‌ طبیعی و سوداگرایی رها شده‌اند؟ او این مساله را مطرح کرده است که آیا ما می‌توانیم اطمینان حاصل کنیم که پرسشها و جستجوهای ما،روی تعصباتی که پاسخ‌ها و یافته‌های ما را از اعتبار می‌اندازد، سرپوش نمی‌گذارد؟ میردال بعنوان صاحب‌ نظری که علوم اجتماعی را بعنوان یک «شعور عام بغرنج» یا «فهم عادی پیچیده» تلقی می‌کند و از این نگاه نظریات اقتصاددانان سیاسی و جامعه‌شناسان را ارزیابی می‌کند، عقیده دارد که فقط پس‌ از تحلیل انتقادی مسائل است که ما می‌توانیم تمام نیرو و قوام پژوهشهای تجربی را در خدمت مسائل اجتماعی قرار دهیم.

شاید کتاب «عینیت در پژوهشهای اجتماعی» برای دانشجویان این رشته یکی از کتابهای مهم علوم اجتماعی‌ باشد. بعلاوه،اهمیت بیشتر کتاب از آنرو است که خطوط تفکر یکی از پیشروان نظریات اجتماعی را در اختیار دانشجوی‌ علوم اجتماعی قرار می‌دهد و صرف آشنایی با این نظریات برای دانشجویان علوم اجتماعی لابد ضرورت دارد.