در این کتاب، «سهروردی» از دیدار خود با شیخی سخن می‌گوید که اسرار الهی را بر او آشکار می‌کند و او نیز به نوبه خود آن اسرار را پیش افراد نااهل فاش می‌کند. شیخ او را به سبب آنکه «در قیمتی را پیش خوکان ریخته» تنبیه می‌کند. سهروردی همچنین تلمیحی دارد به مشکل بازگفتن اسرار به کسانی که بیرون از حلقه‌ی اهل معنی‌اند. از آنجایی که حکمه‌ی خالده یا جاویدان خرد جز از طریق ادراک حسی به دست می‌آید، دشوار بتوان این گونه علم را به آنان که آمادگی پذیرش آن را ندارند باز گفت.