علیشاه مولوی گَرسَنگی در 22 دی ماه 1331 در مینکوه آغاجاری خوزستان و در یک خانواده‌ی کارگری با منشا روستایی متولد شد، مولوی در سال 1345 با جریان‌های سیاسی و سیاست آشنا شد و دو سال بعد همزمان با تحصیل در رشته‌ی ادبیات فارسی به صورت جدی به فعالیت‌های سیاسی و هنری مانند تاتر، سینما و فعالیت‌های ورزشی پرداخت.

علیشاه مولوی در سال 1351 به منظور پیوستن به طبقه‌ی کارگر و حضوری حرفه‌ای عرصه‌ی سیاسی رفتن به دانشگاه را وقت تلف کردن و فعالیت‌هایی مثل تاتر و سینما را کاری روشنفکرانه و غیر انقلابی ارزیابی کرد و از همان زمان مسیر زندگی‌اش کاملاً تغییر کرد.

او برای اولین حرکت به عنوان رادیومن روی چاه شماره چهار شرکت ستکو سد ایران مشغول کار شد . اما هرگز از شعر و ادبیات جدا نشد چنانکه در فاصله‌ی سال‌های 1357 تا 1360 پنج دفتر شعر و یک شعر داستان با نام‌های مستعار منتشر کرد.

در سال‌های پس از انقلاب علیشاه مولوی به مدت شش سال دبیر شعر مجله نافه بود و در همین مدت توانست جریان شعر شاعران شهرستان را به وجود آورد و با همکاری همین شاعران از جمله داریوش معمار بعد از 24 سال سکوت اولین همایش شاعران شهرستان را با موضوع بزرگداشت سالمرگ فروغ فرخزاد در ظهیرالدوله تهران اجرا کند. حرکتی که به نوبه خود در تاریخ شعر و ادبیات بعد از 1357 بی‌نظیر و بی‌بدیل بوده است.

در سال‌های بعد جریان شاعران شهرستان به نام تشکل شاعران مستقل ایران با حضور شاعران صاحب‌نام سراسر ایران ارتقاء یافت و او با عنوان سخنگو و دبیر این جریان انتخاب شد و در ادامه‌ی همین حرکت بود که وی نشریه ادبی و هنری دال را با حضور فعال و موثر داریوش معمار و 18 هیئت تحریریه در سراسر کشور سامان داد و پس از 7 شماره انتشار به اتهام تشویش اذهان عمومی  و... مجله‌ی دال به حال تعلیق درآمد .

همچنین علیشاه مولوی دو دوره به عنوان داور جایزه شعر نیما، یکی از معدود جوایزمستقل شعر طی چند سال اخیر، فعالیت داشته است.

اشعار مولوی در مجلات آدینه، دنیای سخن، کارنامه، بایا، نافه، کلک، گوهران، پابریک و ارمغان فرهنگی و تجربه و برخی روزنامه ها به چاپ رسیده است.

او در سال‌های پس از انقلاب به منظور اعتراض به سانسور با وجود پیشنهاد ناشران مختلفی مانند چشمه، نگاه، بوتیمار و... از سپردن شعرهایش به ممیزی در هر شکل خودداری کرده و به مراقبه شخصی از خود و شعرش با دغدغه استقلال در شعر و شخصیت‌اش پرداخته است.

علیشاه مولوی، ۱۵ اسفند ۱۳۹۲ (۶ مارس) در تهران درگذشت. او هنگام مرگ ۶۱ سال داشت.

آثار:

- نشانه های زمینی، دفتر شعر، ناشر واحد پخش نشر طوس ، با نام مستعار علی مولوی

- شهید سوم، شعر داستات، نشر پیوند، با نام مستعار علی مولوی

- آوازهای آغاز، دفتر شعر، نشر یاشار، نام مستعار ع مولوی

(تعدادی از شعر های این دفتر توسط گروه عارف به رهبری استاد حسین علیزاده و با صدای استاد علی اکبر شکارچی در پائیز سال 58 به نام موسیقی خلق لر منتشر شده است)

- بهار تا زمستان 58، دفتر شعر، انتشارات یاشار، با نام مستعار بهار آقا

- از خلق به امپریالیزم، دفتر شعر، انتشارات یاشار، با نام مستعار بهار آقا

- خلق‌نامه، دفتر شعر، انتشارات یاشار، با نام مستعار بهار آقا

- کاملن خصوصی برای آگاهی عموم، دفتر شعر، نشر ناکجا، پاریس « این آخرین کتاب منتشر شده از وی می باشد »