مجموعه رپورتاژهای هفتگی دادگاه متهمان به قتل شاپور بختیار

در بخشی از این کتاب می‌خوانید:

روز پنجشنبه، 8 اوت 1991 برابر با 17 مرداد 1370، حدود ساعت 11 و 50 دقیقه صبح، اجساد آقای شاپور بختیار و منشی او آقای سروش کتیبه در محل اقامت آنها واقع در شماره 37 کوچه کلوزره در شهرک سورن کشف شد. 48 ساعت از مرگ آنها گذشته بود، مرگ به سبب خفگی، شکستگی حنجره و ضربات متعدد کارد و خونریزی زیاد صورت گرفته بود. آقای بختیار که از سال 1979 (1358) در فرانسه پناهنده سیاسی شده و در حال تبعید به سر می‌برد، زیر حمایت پلیس امنیتی فرانسه قرار داشت و پلیس موظف بود ورود و خروج افرادی را که در ویلا به ملاقات او می‌رفتند کنترل کند. در چنین شرایطی بود که بلافاصله بعد از کشف دو جسد، آخرین کسانی که برای ملاقات آقای بختیار به ویلا رفته بودند مورد سوءظن قرار گرفتند. این سه تن عبارت بودند از: فریدون بویراحمدی، محمد آزادی و علی وکیلی‌راد. آنها روز 6 اوت ساعت 5 بعد از ظهر بعد از انجام تشریفات کنترل وارد ساختمان محل زندگی آقای بختیار شده و یک ساعت بعد از آنجا خارج شده بودند. بلافاصله حکم جلب این سه نفر صادر شد اما آنها ناپدید شده بودند. از آن سه تن فقط علی وکیلی‌راد در تاریخ 21 اوت 1991 (30 مرداد 1370) در حوالی دریاچه لمان (سویس) بازداشت شد. به دنبال بازجوئی‌هایی متعدد معلوم می‌شود که آن سه نفر پس از ارتکاب جنایت با اتومبیل ب.ام.و فریدون بویراحمدی از آنجا دور شده و خود را به جنگل بولونی می‌رسانند. در آنجا محمد آزادی و علی وکیلی‌راد لباس خود را که آغشته به خون بود تعویض کرده و در زباله‌دانی واقع در جنگل می‌اندازند که این لباس‌ها روز بعد توسط یک زن روسپی پیدا شده و به پلیس تحویل داده می‌شود. پس از تعویض لباس، فریدون بویراحمدی آن دو را جلوی در ورودی یک مترو پیاده می‌کند و هنگامی که از آنها جدا می‌شود به آنها می‌گوید که بعداً به آنها خواهد پیوست. وکیلی‌راد و آزادی همان غروب در صدد ترک خاک فرانسه از طریق مرز سوئیس بر می‌آیند. آنها می‌دانستند که کسان دیگری مأمور فرارشان بوده و در سوئیس منتظر آنها هستند. در واقع طرح فرار آن دو، پیش از ارتکاب جنایت از ماه ژوئن 1991 طرح‌ریزی شده بود. آن دو با جزئیات طرح ترور و پس از آن فرار و رسیدن به ایران آشنا بودند. اما این طرح چگونه بود؟