این کتاب «که هیوم آن را در ۱۷۴۸ منتشر کرد در اوج فلسفه‌ی تجربه‌گرای بریتانیایی قرار دارد. این کتاب در کنار تاملات دکارت و نقد عقل محض کانت از تاثیرگذارترین متون فلسفه‌ی مدرن است. تحلیل هیوم از علیت و ارتباط ضروری و نیز بحث‌اش در مورد معجزات، از معروف‌ترین بخش‌های کتاب است.» کتاب در دوازده بخش تدوین شده است. عنوان بخش‌ها از این قرار است: در باب گونه‌های متفاوت فلسفه، در باب خاستگاه ایده‌ها، در باب تداعی ایده‌ها، تردیدهای شکاکانه در خصوص کنش‌های فهم، راه‌حل‌ شکاکانه‌ی این تردیدها، در باب احتمال، در باب ایده‌ی ارتباط ضروری، در باب آزادی و ضرورت، در باب عقل حیوانات، در باب معجزات، در باب یک مشیت خاص الهی و یک وضعیت آتی و در باب فلسفه‌ی آکادمیک یا شکاکانه. در بخشی از کتاب می‌خوانیم: «به فلسفه‌ی انسانی، یا علم ماهیت بشری، می‌توان به دو شیوه‌ی متفاوت پرداخت؛ هر یک از آن‌ها حسن خاص خود را دارد و می‌تواند سهمی داشته باشد در مشغولیت و آموزش و اصلاح نوع بشر. یکی عمدتا انسان را زاده‌شده می‌بیند برای عمل؛ و در معیارهایش متاثر از ذائقه و احساس؛ چیزی را دنبال می‌کند و از چیز دیگری احتراز می‌کند، مطابق با ارزشی که این چیزها به نظر می‌رسد که دارا باشند و مطابق با طریقه‌ای که آن‌ها خود را عرضه می‌کنند... گونه‌ی دیگر فیلسوفان انسان را چونان موجودی عقلانی می‌بینند، نه عملگر و بیشتر تلاش می‌کنند فهم‌اش را شکل دهند تا آن‌که رفتارهایش را پرورش دهند.»