فروید در این کتاب به بحث در خصوص رویای کودکی لئوناردو داوینچی می‌پردازد، رویایی که به زعم او کلید شناخت لئوناردو و آثار او را به دست می‌دهد. در این رؤیا لئوناردو سوار بر بال خیال و در دورانی که فاصله او از حیث زمانی با دوران کودکی‌اش محل تأمل است، به طرح مسئله‌ای می‌پردازد که فروید روانکاو آن را نمونه‌ای ژرف برای تحقیق می‌داند و همچنین روانکاو را قادر می‌سازد تا در فحوای آن بستری مناسب برای تحلیل روانکاوانه بیابد. لئوناردو داوینچی را حتی هم‌عصرانش نیز بعنوان یکی از بزرگ‌ترین مردان عصر رنسانس ایتالیا مورد تحسین و تمجید قرار داده‌اند، حتی در زمان خودش هم به همان اندازه اسرارآمیز به نظر می‌رسید که حال به نظر ما می‌رسد. یک نابغه تمام عیار، کسی که تنها می‌توان در مورد ماهیتش حدس زد ولی هرگز نمی‌توان به عمق آن رسید.