در برخي منابع آورده‌اند كه قرن هفدهم را بايد آغاز دوران تاليف كتاب براي كودک دانست. از جمله اينكه، يک روحاني انگليسي به نام جيمز جاني‌وي، بين سال‌هاي 1671 تا 72 نخستين كتاب مخصوص كودكان با عنوان يادگاري براي كودكان را نوشت كه بيشتر رنگ و بوي مذهبي داشت و مي‌خواست افكار و عقايد ديني را به عنوان بهترين وسيله جلوگيري از ترس به كودكان تلقين كند. فصل سيري در تاريخچه داستان‌هاي كودک و نوجوان در ايران نيز اين‌گونه آغاز شده است، آنچه كه در ايران از آن به عنوان تاريخ داستان كودكان ياد مي‌كنيم عمر بسيار كوتاه دارد. توجه به مساله كودكان در ايران را بايد در تحولات پس از انقلاب مشروطيت جست‌و‌جو كرد.