گلی ترقی، نویسنده ایرانی ساکن فرانسه است. در نخستین داستان‌های گلی ترقی شخصیت آدم‌ها بیمارگونه، ناامید، ناتوان و تنها و منزوی هستند که از همه چیز بیم دارند، سرخورده‌اند و رابطه‌ای با اجتماع ندارند، چرا که اغلب مردم جامعه را نادان و سطحی می‌بینند. ترقی پس از سال ۱۳۵۷ داستان‌های تامل برانگیزی مانند «بزرگ بانوی روح من»، «اتوبوس شمیران»، و «خانه‌ای در آسمان» نوشته است که نمونه‌های برجسته ادبیات داستانی معاصر ایران هستند.
کتاب‌شناسی:
مجموعه داستان‌ها:
۱۳۴۸ - من هم چه‌گوارا هستم، انتشارات مروارید.
۱۳۷۳ - خاطره‌های پراکنده، انتشارات باغ آیینه.
عادت‌های غریب آقای الف (در ایران منتشر نشده است)
۱۳۷۹ - جایی دیگر، انتشارات نیلوفر.
رمان‌ها:
۱۳۵۴ - خواب زمستانی، انتشارات آگاه.
داستان منظوم:
۱۳۷۸ - دریا پری، کاکل‌زری، انتشارات فرزان.
فیلم‌نامه:
فیلم‌نامه فیلم کوتاه: «بیتا»
فیلم درخت گلابی به کارگردانی داریوش مهرجویی که در ۱۳۷۶ ساخته شد اقتباسی از داستان درخت گلابی گلی ترقی است.
تک داستان‌های برگزیده:
۱۹۸۵، ترجمه فرانسوی داستان بزرگ‌بانوی روح من به عنوان به‌ترین داستان سال فرانسه برگزیده شد.
۱۳۸۰، توسط داوران دوره اول جایزه هوشنگ گلشیری انار بانو و پسرهایش، بزرگ بانوی روح منو درخت گلابی، از مجموعه جایی دیگر به عنوان داستان برگزیده انتخاب شدند.
۱۳۸۲، توسط داوران دوره سوم جایزه هوشنگ گلشیری داستان‌های آن سوی دیوار و گل‌های شیراز از مجموعه دو دنیا به عنوان داستان برگزیده انتخاب شدند.