عبدالحسین نوشین نمایشنامه‌نویس، کارگردان تئاتر و شاهنامه پژوه ایرانی است. او از مصححین شاهنامه مشهور به تصحیح مسکو بود.

او در مشهد به دنیا آمد. پدرش ـ محمدباقر نوشین ـ معروف به سلطان‌الواعظین روحانی بود. پس از دوران ابتدایی، در مدارس فرانسوی ادامه تحصیل داد و به هنگام دریافت دیپلم، نامش در فهرست یک‌صدنفره محصلان اعزامی به خارج ثبت شد. در فرانسه به تولوز رفت و در مدرسه تئاتر نام نوشت و از همین‌رو هزینه تحصیلی‌اش قطع شد و به ایران بازگشت.

او چند سال بعد، با عرضه یکی دو نمایش و انتشار یک فرهنگ فارسی به فرانسه، مبلغی فراهم کرد و دوباره به اروپا بازگشت. پس از بازگشت از این سفر بود که کار جدی نمایشی خود را آغاز کرد. برگزاری هزاره فردوسی با حضور ایران‌شناسان غربی، فرصت خوبی برای نوشین فراهم آورد و توانست سه نمایش‌نامه را با الهام از شاهنامه، در برابر آنان روی صحنه ببرد. در همین سال با همکاری همسرش «لورتا»، تئاتر فردوسی را بنیاد نهاد.

نام نوشین به عنوان بزرگ‌ترین کارگردان و هنرپیشه بی رقیب کشور ما طنینی عظیم یافت. در این تئاترها، نوشین مستنطق، پرنده آبی (از موریس مترلینک)، مونسراً، توپاز، بادبزن خانم وینده میر، نوکرخان لنکران و غیره را به صحنه آورد. ولی نمایش‌نامه انقلابی خروس سحر را که خود او نوشته و در مجله مردم به ثبت رسانده بود، هرگز به صحنه نیآورد. این نمایش‌نامه، ملهم از نمایش‌نامه‌های اجتماعی ماکسیم گورکی است. در مسکو به تصحیح شاهنامه در هشت جلد و فراهم آوردن واژه‌نامه دقیقی برای آن و ترجمه بسیاری از قصه‌ها و نمایش‌نامه‌های برجسته جهانی مشغول شد و از دانشکده ادبیات دانشگاه مسکو درجه دکتری دریافت کرد. نوشین در ابتدای سال ۱۳۵۰ هجری شمسی درگذشت.