بهرام بیضایی کارگردان سینما و تئاتر و نمیشنامه‌نویس و فیلمنامه‌نویس و پژوهشگر ایرانی است.

بهرام بیضایی یکی از معدود هنرمندان ایرانی است که هم در صحنه تئاتر کارنامه‌ای درخشان دارد و هم در سینما، در عین حال او همیشه به پژوهش در زمینه تئاتر هم علاقه داشته و در سال‌های دهه ۱۳۴۰ کتاب‌هایی را درباره تئاتر در چین، ژاپن و ایران منتشر کرده که هنوز هم منبع درسی دانشجویان تئاتر محسوب می‌شود. بهرام بیضایی نوشتن نقد، تحقیق و مطالب پراکنده درباره تئاتر و سینما در نشریات علم و زندگی، هنر و سینما، گاهنامه آرش، مجله موسیقی، کیهان ماه، ماهنامه ستاره سینما، کتاب چراغ و ... را در سال ۱۳۳۸ آغاز کرد.

بهرام بیضایی یکی از معدود هنرمندان ایرانی است که هم در صحنه تئاتر کارنامه‌ای درخشان دارد و هم در سینما، اوعلاوه بر کارگردانی و نمایش‌نامه نویسی، در سینما وعرصه‌های دیگری چون تدوین، ساخت عنوان‌بندی و تهیه‌کنندگی را هم تجربه کرده‌ است، رگبار، چریکه تارا، مرگ یزدگرد، باشو غریبه کوچک، شاید وقتی دیگر، مسافران و سگ‌کشی از مهم‌ترین آثار وی هستند.

او از سال 1340 به صورت جدی به نوشتن نمایشنامه پرداخت و در سال 1345 اولین نمایش خود را کارگردانی کرد. او به همراه اکبر رادی و غلامحسین ساعدی پایه‌گذاران موج نوی نمایشنامه‌نویسی ایران می‌باشند.

وی هم‌اکنون در آمریکا اقامت دارد و در دانشگاه استنفورد مشغول تدریس و تحقیق است.

نمایشنامه‌ها

مترسکها در شب ۱۳۴۱ | عروسکها ۱۳۴۱ | غروب در دیاری غریب ۱۳۴۱ | قصه ی ماه پنهان ۱۳۴۲ | پهلوان اکبر می میرد ۱۳۴۲ | هشتمین سفر سندباد ۱۳۴۳ | دنیای مطبوعاتی آقای اسراری ۱۳۴۵ | سلطان مار ۱۳۴۵ | میراث و ضیافت ۱۳۴۶ | چهار صندوق ۱۳۴۶ | ساحل نجات ۱۳۴۷ | درحضورباد ۱۳۴۷ | دیوان بلخ ۱۳۴۷ | گمشدگان ۱۳۴۸ | راه طوفانی فرمان پسر فرمان از میان تاریکی ۱۳۴۹ | ندبه ۱۳۵۶ | نوشته های دیواری ۱۳۵۷ | مرگ یزدگرد ۱۳۵۸ | خاطرات هنرپیشه ی نقش دوم ۱۳۶۰ | فتح‎نامه کلات ۱۳۶۱ | پرده‎خانه ۱۳۶۴ | جنگنامه غلامان ۱۳۶۷ | طربنامه ۱۳۷۳ | سهراب کشی ۱۳۷۳ | مجلس بساط برچیدن ۱۳۷۶ | افرا یا روز می گذرد ۱۳۷۶ | مجلس قربانی سنمار ۱۳۷۷ | گزارش اردوایراف ۱۳۷۸ | مجلس ضربت زدن ۱۳۷۹ | شب هزار و یکم ۱۳۸۲ | دیوان نمایش (جلد یک و دو) ۱۳۸۲ | مجلس شبیه در ذکر مصائب استاد نوید ماکان و همسرش مهندس رخشید فرزین ۱۳۸۳