کتاب مشتمل بر هشت متن از هشت نویسنده است که به تحلیل، واکاوی یا نقد مفاهیم محوری کتاب نقد عقل محض کانت می‌پردازد. هر کدام از این متون از یک کتاب یا مقالهٔ معتبر استخراج شده و پس از ذکر پیشگفتار اجمالی گردآورندگان در باب فلسفهٔ نظری کانت، با ترتیبی خاص در قالب یک کتاب واحد ساماندهی و بازچینی شده‌اند. فصل نخست که نقش مقدمه را ایفا می‌کند از کتاب رابرت استرن با عنوان هگل، کانت و ساختار ابژه، استخراج شده است. فصل دوم به بررسی مفهوم نفس یا «خود»، و تمایز منِ تجربی و منِ استعلایی نزد کانت می‌پردازد. فصل سوم به این مساله اختصاص دارد که کانت چگونه برای نجات مابعدالطبیعه از انتقادات، به نحوی نوآورانه از تمایز میان احکام تالیفی و تحلیلی بهره می‌برد. فصل چهارم استنتاج استعلایی مشهور کانت را مورد بازنگری قرار می‌دهد. در فصل پنجم، هنری سیجویک به نقد استدلال‌های کانت در باب پیشینی بودن زمان و مکان می‌پردازد. فصل ششم، به بحث دربارهٔ پاسخ کانت به ایرادات هیوم علیه علیّت اختصاص دارد. در فصل هفتم نگارنده کوشیده است تا با ارجاعات متعدد به آثار کانت، تصویری نسبتاً جامع و یکپارچه از شیء فی‌نفسهٔ کانتی به دست داده و آن را مورد نقادی قرار دهد. در همین راستا، فصل آخر کتاب نیز با عنوان «شیء فی‌نفسه و نمود» از کتاب ارادهٔ معطوف به قدرت فردریش نیچه استخراج شده است که شدید‌ترین حملات و انتقادات را علیه این آموزه‌ی کانتی به طور خاص و فلسفهٔ نقادی کانت به طور عام وارد می‌سازد.