پیتر میلر در این کتاب به بررسی مقایسه‌ای چهار فیلسوف [هورک‌هایم، مارکوزه، هابرمارس و فوکو] در مورد سوبژکتیویته و رابطه آن با قدرت می‌پردازد. از یک سو قدرت مقوله‌ای تلقی می‌شود که صرفا از طریق سرکوب سوبژکتیویته عمل می‌کند و قدرت نهایتا سوبژکتیویته را خرد و نابود می‌کند و در نتیجه، رهایی، آزادی سوژه به معنای فروپاشی و محو قدرت است. چنین مفهومی از قدرت با انگاره استیلا تعریف می‌شود. در مقابل، فوکو تصویر کاملا متفاوتی از قدرت ارائه می‌دهد که نه با سرکوب سوبژکتیویته، بلکه با ارتقا، پرورش و بارور کردن آن عمل می‌کند. پی‌تر می‌لر (استاد فلسفه سیاسی) در بخش اول کتاب، آثار سه اندیشمند بزرگ مکتب فرانفکورت را در این باره بررسی می‌کند و در بخش دوم کتاب به آثار مهم فوکو می‌پردازد». فصل‌های کتاب ذیل این عناوین سامان یافته است: «ماکس هورکهایمر و نقد فرهنگی»، «هربرت مارکوزه و سوبژکتیویته به منزله نفی»، «یورگن هابرمارس: علایق انسانی، ارتباط و مشروعیت»، «از بی‌عقلی تا دیوانگی: دانش از سوبژکتیویته»، «تولد پزشکی و تمایز و فردیت یافتن بدن»، «علوم انسانی و تولد انسان» و «از قدرت انضباطی تا حکومتمندی».