در مقدمه این کتاب آمده است: «...در سینمای عباس کیارستمی حضور پر نیروی طبیعت (انسان جزیی از طبیعت است) در مختصاتی از جبر در آن واحد سیمایی از شناخت‌های تجربه نشده و برون‌ریزی تجربه‌های زیسته را به مخاطب عرضه می‌کند. تجربه‌هایی که در هیئت خرافه دست و پاگیر... جبر محیطی و انفعال آدم‌ها در آن.. تمایلات جسمی.. پاییز هست و نیست انسان و جاذبه واژه مرگ - گیرم در وضعیت ارجاعات خارج از قاب - شقه می‌شود. منقار باز پرنده نگاهی ست به سینمای عباس کیارستمی و رمز گشایی این کد شده‌ها».