باید این پیشنهاد عملی را از من بپذیرید.ادبیات،ادبیات راستین،را نباید چون معجونی یحتمل مفید برای قلب یا مغز،-مغز،این معده روح-فرو بدهید.ادبیات را باید گرفت و ریز ریز کرد،بند از بندش جدا کرد،لهش کرد.بعد می توان رایحه تند و دوست داشتنی اش را در کف دست بوئید،می توان آن را جوید و با لذت بر زبان غلتاند،و آن وقت و فقط همان وقت می توان طعم کمیابش را،آن گونه که حقیقتا استحقاق دارد،درک کرد و به این ترتیب است که ذره های خردو خمیر شده اش در ذهنتان به هم می پیوندند و زیبایی و حدتی را آشکار می کنند که شما چیزی از خون خود به آن داده اید.
برای ارسال نظر ثبت نام کنید یا اگر عضو هستید وارد شوید :
- ورود
- عضویت
نظر شما بعد از تایید مدیریت وبسایت منتشر خواهد شد.
با تشکر