وقتي پايان يك سخنراني دروغ ميتواند كف زدن دروغين حضار باشد، آنهم برابر چشمان ميليونها آدم كه از تلويزيون دارند جلسة سخنراني را دنبال ميكنند، منتسب كردن من به اين يا آن دسته چه معنائي ميتواند داشته باشد؟ ما غرق در حيرتيم. يك حيرت خودساخته. و گيج. بازي را هم باختهايم. از اول. يعني از اصل باخته بوديم. به كي؟ نميدانم. به خدا؟ به مذهب؟ به سياست؟ به ايمان؟ به عقل؟ به همين آدمهاي دور و برمان؟
برای ارسال نظر ثبت نام کنید یا اگر عضو هستید وارد شوید :
- ورود
- عضویت
نظر شما بعد از تایید مدیریت وبسایت منتشر خواهد شد.
با تشکر