«سکوت دریا» داستان بلندی است که «ژان بروله» ی فرانسوی آن را در سال ۱۹۴۱، در دوران جنگ جهانی دوم و سال‌های اشغال فرانسه، با نام مستعار ورکور، به صورت مخفیانه نوشته و منتشر کرد.

کتاب «سکوت دریا» بلافاصله پس از انتشار، تبدیل به نماد مقاومت فرانسویان در برابر اشغالگران نازی شده و تا سال ۱۹۴۸ به هفده زبان ترجمه شد و در همین سال پیر ملویل نیز فیلمی از روی آن ساخت که به شهرت این کتاب افزود.

کتاب حاضر روایت جنگی با سلاح سکوت است که از سوی پیرمرد و دختری جوان در برابر اعتراض خود به اشغال خانه و کشورشان صورت می گیرد.

«سکوت دریا» ماجرای پیرمردی است که همراه با دختر برادرش به ناچار باید میزبان افسری آلمانی باشند که بر آن ها تحمیل شده و راهی جز پذیرفتن او در خانه قدیمی خود ندارند. اما افسر آلمانی که نظرات خاص خود را درباره ی جنگ دارد و به نوعی آن را زمینه ای برای یکی شدن دو فرهنگ سرآمد می داند، تلاش می کند تا با میزبانانش ارتباط برقرار کند. او با اراده ای قوی هر شب از اتاق طبقه بالا به اتاق بزرگی که صاحب خانه‌ها سرشب خود را در سکوت کامل در آن به‌سر می‌برند پایین می‌آید. و از کشور خودش،‌ از موسیقی، از عشقی که به فرانسه دارد و نیز از امیدهایش سخن می‌گوید؛ اما تنها و در خاموشی سخن می‌گوید،‌ در سکوتی که حتی خصومت‌آمیز هم نیست.

افسر جوان این نکته را به خوبی احساس می‌کند و کم و بیش از آن آرامش می‌گیرد افسر آلمانی که جوانی موسیقیدان است و فرانسه را دوست دارد و جنگ را نیز تعبیر و تفسیری فرهنگی می‌کند سعی در جلب نظر میزبانانش دارد اما میزبانان او برای بیان اعتراض خود به اشغال خانه و کشورشان جز سکوت و خاموشی راهی نمی‌شناسند....