کتاب «نگارستان ادیب» حاوی تصاویری از آثار هنری و فرهنگی متعلق به دوره‌های تاریخی تیموری، صفوی و قاجار است که در مجموعه عبدالعلی ادیب برومند، شاعر و حقوق‌دان پیشکسوت قرار دارد. در این کتاب تصاویری از آثار هنرمندانی چون «علیرضا عباسی» و «محمدزمان» هنرمندان مشهور عصر صفوی منتشر شده که پیش‌تر در هیچ کتابی درج نشده بودند. محققان تاریخ هنر ایران می‌توانند با تحلیل این آثار، بخش‌های را به تاریخ هنر ایران زمین اضافه کنند. کتاب نفیس «نگارستان ادیب؛ در باب هنر و هنرمندان ایرانی» که در ابتدای پاییز امسال (1392) از سوی انتشارات گلدسته اصفهان منتشر شد، دربرگیرنده تصاویری از مینیاتورهای سنتی از دوران تیموریان و صفوی، اشیا و صنایع دستی هنری و میراث فرهنگی چون قلمدان‌های نفیس، سرقلیان و کتاب متعلق به عبدالعلی ادیب برومند، شاعر پیشکسوت ساکن در اصفهان است. حمید فرهمند بروجنی، عضو هیات علمی دانشگاه هنر اصفهان و محقق و مترجم در حوزه‌های هنر و فلسفه هنر پیشگام انتشار این کتاب شده و ویراستاری مقدمه و توضیحات مربوط به تصاویر و ترجمه انگلیسی آن را نیز بر عهده داشته است. عبدالعلی ادیب برومند در 21 خرداد 1303 در «گزبرخوار» اصفهان متولد شد. ادیب برومند از 17 سالگی به شعر و شاعری روی آورد. او با کسب رتبه ممتاز در آزمون ورودی دانشکده حقوق دانشگاه تهران پذیرفته شده و همزمان به مطالعه ادبیات فارسی مشغول و زبان‌های عربی و فرانسه را نیز فراگرفت. او از سال 1327 به شغل وکالت مشغول شد و سال‌ها نیز به عنوان وکیل بانک ملی ایران مشغول به فعالیت بود. ادیب برومند از اوان جوانی با هدف ترمیم و نگهداری میراث فرهنگی ایران و جلوگیری از خروج این اشیا تاریخی و ارزشمند از کشور به خرید و جمع‌آوری آثار هنری قدیمی پرداخت و با مداومت در این کار به طور تجربی دانش و آگاهی بسیاری نسبت به اشیای تاریخیِ هنری پیدا کرد. او بارها نیز به حراجی‌های خارج از کشور رفت و آثار هنری به تاراج رفته بسیاری را خرید و دوباره به کشور بازگرداند. بسیاری از آثاری که اکنون در تملک ادیب است در نوع خود اهمیت بسیاری در تاریخ هنر ایران دارد. به عنوان مثال عموم منابع مکتوب تاریخ هنر ایران، از علیرضا عباسی به عنوان یک خوشنویس مطرح عصر صفوی که به دلیل هنرمندی‌اش از طرف شاه‌عباس کبیر به لقب «شاهنواز خان» ملقب شد، یاد کرده‌اند. همچنین در این منابع درج شده که این خوشنویس گاهی مینیاتورهایی نیز می‌ساخت، اما از این مینیاتورها خبری نبود. ادیب برومند مینیاتوری را که اثر این هنرمند بود خریداری کرده و در مجموعه خود نگهداری می‌کرد، این مینیاتور اکنون در این کتاب منتشر شده است، امید است که نویسندگان تاریخ هنر ایران، از این مینیاتور در چاپ‌های بعدی کتاب خود بهره ببرند. در این کتاب همچنین از محمدزمان، هنرمند نقاش مشهور در اواخر دوره صفوی با نام کامل «محمد زمان بن‏ حاجی یوسف قمی» نیز اثری درج شده است که پیش‌تر در هیچ کتابی منتشر نشده بود. اهمیت محمدزمان در هنر به این خاطر است که او هم‌عصر سه شاه صفوی، یعنی شاه عباس دوم، شاه سلیمان و شاه سلطان حسین بود. او کپی یا تقلیدهای آزادانه از گراورهای فرنگی (اروپایی) انجام می‌داد و همچنین نقش موثری در ترویج «فرنگی سازی» نگارگری ایرانی داشت. محمدزمان به همراه «علی قلی جبادار» که تصاویری از آثار این هنرمند نیز در این کتاب درج شده، از نمایندگان برجسته سبک هنری «فرنگی سازی» در اواخر دوره صفوی (نیمه دوم قرن 17 میلادی) در ایران بودند. بنابراین تحلیل آثار این دو هنرمند برای پیگیری ریشه‌های هنرهای تجسمی امروز ایران، اهمیت بسیاری دارد. امید است که محققان (با توجه به کامل‌‌تر شدن آثار در دسترس این هنرمندان) به این امر اهتمام ورزند. با تمام این اوصاف باید اشاره کرد که انتشار این کتاب باعث پیدا شدن چند اثر مهم در تاریخ هنر ایران شد. هم اکنون بسیاری از مجموعه‌داران و یا حتی شهروندان عادی ممکن است در تملک خود از آثار هنری نفیس چون مینیاتورها، یا کتاب‌های خطی، سرقلیان‌ها و یا قلم و مرکب‌دان‌ها، نگهداری کنند و شاید بسیاری از این مجموعه داران و یا شهروندان، دغدغه ذهنی انسان فرهیخته‌ای چون ادیب برومند را نداشته باشند، بنابراین ضرورت دارد تا تیمی از سوی سازمان میراث فرهنگی کشور تشکیل شده و به خریداری آثار و یا انتشار کتاب‌هایی از این دست بپردازند.