جاده رمانی است پر هراس، حکایت زندگی، پس از مرگ طبیعت و تمدن بشری، در این زمان کشورها و دولت‌ها وجود خارجی ندارند. دیگر چیزی به نام نظم و قانون حکم‌فرما نیست. تابلوهای تبلیغاتی محصولاتی را معرفی می‌کنند که دیگر ما‌ به‌ازایی در دنیای خار ندارد. خورشید هیچ‌گاه از پس ابرهای خاکستر بر زمین نمی‌تابد. اکثر آدم‌ها در انفجار اتمی عظیمی جان‌باخته‌اند و آن‌ها هم که زنده مانده‌اند، یا عضو دسته‌ی جنایت‌کاران بی‌رحم شده‌اند یا زباله‌گردهایی هستند تنها و بعضاً خطرناک. مک کارتی در این کتاب می‌کوشد آن‌چه را آلبرت اینشتین شش‌دهه پیش کوشید به ما بیاموزد به یادمان آورد: «اگر جنگی هسته‌ای رخ دهد، آن‌وقت زنده‌ها به مردگان رشک خواهند برد.» با تمام این‌ها «جاده» نه داستان ناامیدی، که نقل پیروزی عشق و انسانیت است بر نفرت و پلیدی.زنده و شیوا... «جاده» خواندنی‌ترین اثر مک کارتی است که سیمای جهان را پس از مرگ طبیعت و تمدن بشری به گونه‌ای بی‌نظیر و یک‌دست به تصویر می‌کشد.