«او بهترین نویسنده قرن بیستم فرانسه است» (آندره ژید)

«آثارش کابوس‌هایی هستند که با هنرمندی دردآوری توصیف‌شده‌اند» (فرانسوا موریاک) و... 

آنچه در بالا خواندید درباره مارسل پروست گفته نشده، همچنین در مورد آلبرکامو، کلود سیمون و یا دیگر نویسندگان شاخص قرن بیستم فرانسه؛ شاید تعجب کنید اما این گفته‎های ستایش‌آمیز، تنها نمونه‌هایی از خیل گفته‌هایی ست که درباره ژرژ سیمنون گفته‌ شده است. 

مگره و زن بلند و بالا، رمانی ست که در سال ۱۹۵۱ توسط سیمنون نوشته‌شده است، در ایام شکوفایی و البته پرکاری ادبی این نویسنده‌ی همیشه پرکار که‌گاه در طول سال ۱۰ رمان منتشر می‌کرد. 

در این رمان زنی از آشنایان قدیمی مِگرِه به دیدنش می‌آید: اِرنستینِ بلندبالا که سال‎‌ها قبل یک بار مگره او را بازداشت کرده بود. حالا او با نام «خانم ژوسیوم»، به ملاقات وی آمده بود تا از شوهرش آلفرد و وقوع قتلی احتمالی بگوید. آلفرد ژوسیوم، یا آن‌گونه که در اداره‎ی پلیس پاریس معروف بود، «آلفردِ محزون» یا «آلفردِ گاوصندوق‌ها»، دزد باسابقه‌ای است که به خاطر تخصص‌اش در سرقت از گاوصندوق‌های پیشرفته، شهرتی در روزنامه‌ها به هم زده است. مردی لاغراندام و غمگین با چشمانی نگران، که به رغم مهارتش در گشودن قفل‌ گاوصندوق‌هایی که زمانی خودش آن‌ها را نصب کرده بود، بسیار بدشانس است و اغلب چیزی به دست نمی‌آورد...