«تماشای رنج دیگران» نام کتابی به نویسندگی «سوزان سانتاگ» و ترجمه‌ی «زهرا درویشیان» است. در توضیحات پشت جلد این کتاب آمده است: «این مردمان کامبوجیایی، این قربانیان بی‌نام‌ونشان با آن صورت‌های مات، بدن‌های نزار و شماره‌های سنجاق‌شده به پیراهن، تا ابد به مرگ می‌نگرند. آن‌ها حتا اگر نامی هم داشته باشند برای "ما" ناشناخته‌اند، مانند همان عکسی که در یکی از نوشته‌های وولف به آن اشاره شد: جسد مرد یا زنی مثله‌شده که می‌توانست از آنِ لاشه‌ی یک خوک باشد. نکته‌ی موردنظر او مقیاس درنده‌خویی جنگ است که آنچه را از انسان به‌عنوان ارزش فردی یا بشری شناخته شده ویران می‌کند. البته وقتی به چهره‌ی جنگ در قالب تصویر و از راه دور نگریسته می‌شود، نمی‌توان انتظار بیشتری داشت». زهرا درویشیان در مقدمه‌ای در ابتدای این کتاب می‌گوید: «سانتاگ از دلسوزی بیزار است و "ترحم" را حسی سست و نابجا می‌داند که تنها زمانی به درد می‌خورد که تبدیل به حرکت شود. چیزی که احساسات را جریحه‌دار می‌کند، پیغامی ا‌ست که منتقل شده و باید کاری برایش انجام داد. اگر فکر کنیم کاری از دست «ما» و «آن‌ها» ساخته نیست، این ما و آن‌ها چه کسانی هستند: مای امن و آن‌های رنجکش؟ امنیت با خودش بی‌تفاوتی می‌آورد و عدم‌ کنش احساسات را کرخ می‌کند». کتاب حاضر را نشر «چشمه» منتشر کرده و در دسترس علاقه‌مندان قرار داده است.