کتاب «عافیتگاه» فیلم‌نامه‌ای به قلم «غلامحسین ساعدی» است. موضوع این فیلم‌نامه که در سال ۱۳۵۷ نگاشته شده، ماجرای سفر مردی پنجاه ساله به نام دکتر جمشید تهرانی است که برای ماموریت اداری به روستاهای سواحل جنوب خلیج فارس سفر می‌کند. در آغاز فیلم‌نامه می‌خوانیم: «دکتر جمشید تهرانی که پنجاه ساله است اما می‌کوشد خود را جوان‌تر نشان دهد، در اتومبیل پیکان جوانان زرد رنگ نشسته است و در کوچه‌پس‌کوچه‌های شلوغ و نفس‌گیر پشت ساختمان عظیم اداره‌اش به دنبال پارکینگ می‌گردد. دکتر تهرانی ادا و اطوار یک خرده‌بورژوای غرب‌زده‌ی تلویزیون‌زده را دارد و ترکیبی از اداها و تقلیدهای سطحی چنین آدمی است: بی‌شکل و پوک، بدلباس و کرشمه‌ای ا‌ست، به خصوص در راه رفتن‌ها و سخن‌پراکنی‌ها، کلامش از نظر محتوا یک کنجکاوی و ذکاوت سطحی را می‌رساند و از نظر شکل، بیان زبان دوبله را دارد... تهرانی سراپا ادا و عاریتی است و دایما نسبت به هر چیز نظر می‌دهد.» کتاب حاضر را انتشارات «نگاه» منتشر کرده است.