«ماه و آتش» آخرین رمان و به‌نظر منتقدین بهترین رمانِ «چزاره پاوزه»، رمان‌نویس، مترجم و شاعر ایتالیایی است. پاوزه این کتاب را در سال 1949 نوشت و در 27 آگوست 1950 در اتاق هتلی در رم خودش را کشت.

عنوان رمان اشاره به مناسکِ آیینیِ باروریِ زمین دارد که شمال ایتالیا برگزار می‌شود: آیینی مخصوصِ شب‌های ماهِ کامل که در آن بازمانده‌ی کشتزارها را بر تپه‌ها و در میان تاکستان‌ها آتش می‌زنند و باور دارند که این آتش در شبِ ماهِ کامل به بیدار شدنِ زمین و حاصلخیزیِ آن و افزایش محصول کمک می‌کند.

«ماه و آتش» روایتِ یک راویِ بی‌نام است که پس از جنگ جهانیِ دوم از کالیفرنیا به سرزمینِ روزهای کودکیِ خود در ایتالیا بازمی‌گردد، و در پیِ آن‌ است که بداند چه بر سر آن روستا و تاکستان‌ها و کشتزارها و مردمانش آمده است. و در این سالها، ایتالیا و آن حوالی جنگ را از سر گذرانده‌اند، فاشیسم را، زندگیِ پارتیزانی را، و البته در پس تمام اینها خاطراتی از عشقی مرموز حضور دارد؛ و آخر این معجونِ غریبِ عشق و جنگ و فاشیسم و خیانت و حرام‌زادگی و خاطرات گذشته است که امروزِ راوی را تغییر می‌دهد...