سفرنامه ابن بطوطه يكي از مشهورترين كتابهاي جفرافيايي است. نويسنده اين كتاب شمس الدین محمد بن عبدالله معروف به ابن بطوطه است. اين كتاب نتيجه سفرهاي طولاني ابن بطوطه‌است كه در سال ۷۲۵هجري قمرى آغاز شد و در سال ۷۵۴هجري قمرى پايان يافت واين سفرها ۲۹سال ونيم بطول انجاميد.

به راستي كتاب سفرنامه ابن بطوطه حاصل چندين سفر پي در پي و طولاني نويسنده به دوردنيا است. چنانكه به بيشترين شهرهاي سرشناس دوران خودش سفر كرده وبيشتر كشورهاي آسيا و آفريقا وقسمتي از قاره اروپارا نيز ديدن كرده‌است، ولي از دو قاره آمريكاي شمالي وجنوبي واستراليا ديدن نكرده‌است، چونكه در آن زمان جهان به 7 آسمان و هفت دريا و هفت اقليم تقسيم مي‌شد و جهان همانند سيني تصور مي‌شد كه سلسله كوه قاف آن را احاطه كرده‌است تا آب درياها از آن به بيرون نريزند.

هفت دريا عبارت بودند از درياي فارس، درياي روم، درياي هند، درياي مازندران، درياي قلزم، درياي اقيانوس و درياي زنگبار این كتاب احوال وآداب ورسوم ملل گوناگونی را از قلب قاره افریقا :اسكندریه قاهره -مصر علیا- غزه اورشلیم - حلب - دمشق -  تا مدینه و مكه وسپس عزیمت به ایران - اشترخان فیروزان- اصفهان-یزد- شیراز-كازرون- سفر به عمان وهرمز - بحرین تاكرانه دریای چین -(دهلی كلكته سیلان )را توصیف می كند.این كتاب وضع ممالك اسلامی در حساسترین وبحرانی ترین اعصار تاریخی (از هجوم مغول تایورش تیمور )رانشان میدهد.

از آنجا که این کتاب یکی از کتاب‌های فراگیر جغرافیایی است و اهمیت تاریخی دارد، به ۴۰زبان زنده جهان برگردان شده است. نخستین برگردان آن به زبان انگلیسی بود، سپس به زبان فرانسوی و به زبان پرتغالی ترجمه شد.