یكی از مفاهیم و واژه‌های كلیدی در ادبیات عرفانی ایران، مفهوم و واژه باده است. در پژوهش حاضر، پیشینه این ‏مفهوم در شعر عرفانی فارسی بررسی شده است. از كی در ادبیات عرفانی ما لفظ می یا باده و مترادف‌های آنها، ‏مانند خمر و مدام و شراب، به معنی عشق و عاشقی به كار رفته است؟ وقتی می یا باده در اینجا به معنای عشق ‏باشد، در آن صورت معنای جام چیست؟ معنای ساقی و پیر باده فروش و میكده و خرابات چیست؟ این‌ها پاره‌ای از سوالات است كه نویسنده در كتاب باده عشق به طرح و پاسخ آنها پرداخته است. او ضمن تحلیل این ‏موضوعات از دیدگاهی تاریخی، راهی برای درك مضامین و تعبیرات استعاری زبان شعر صوفیانه، عاشقانه فارسی ‏به خواننده علاقمند نشان داده است. كتاب، شامل هشت بخش با این عناوین است: ورود عشق به تصوف و زبان شعر ‏صوفیانه، محبت و عشق، از فلسفه به تصوف، عشق در شعر صوفیانه، معنای حقیقی و معنای عرفانی ‏شراب، پیدایش معنای مجازی باده در شعر فارسی، سیر تحولات معنای عشق، (عشق حقیقی، عشق مجازی)، ‏‏عشق ازلی و باده الست و عشق كیهانی. ‏