سپیده جدیری، شاعر، مترجم، روزنامه‌نگار و بنیانگذار جایزه‌ی شعر زنان ایران (خورشید) است که یکی از سه جایزه‌ی مستقل و غیردولتی‌ شعر در ایران به شمار می‌آید. نخستین کتابش، مجموعه شعر «خوابِ دختر دوزیست»، سال ۱۳۷۹ توسط انتشارات معیار به چاپ رسید و سالی پس از آن، مجموعه‌ی «منطقی» که داستان‌های کوتاه او را در بر می‌گرفت، توسط انتشارات خورشیدسواران منتشر شد. ترجمه‌ی او از اشعار ادگار آلن پو با عنوان «کلاغ» سال ۱۳۸۵ توسط نشر ماهریز و دومین مجموعه از اشعار جدیری با عنوان «صورتی مایل به خون من» سال ۱۳۸۶ توسط نشر ثالث به چاپ رسید.

آخرین مجموعه شعر او، «دختر خوبی که شاعر است» نام دارد که اخیراً و با وجود سانسور و حذف کامل شانزده شعر (نوزده صفحه) از آن توسط وزارت ارشاد ایران، فقط اجازه‌ی یک بار چاپ در وطنش را یافته است. این کتاب، امسال (۱۳۹۰) توسط انتشارات نگاه به بازار می‌آید. جدیری همچنین اشعاری از خورخه لوئیس بورخس را ترجمه و آماده‌ی چاپ کرده است. انتشارات ناکجا (Utopia) در پاریس، گزیده‌ا‌ی از آثار او (شعر و داستان) را با عنوان «به آغوشِ درازِ نی» به صورت کتاب الکترونیکی، کتاب صوتی و همچنین نسخه‌ها‌ی چاپی در دست انتشار دارد.

تعدادی از اشعار جدیری تا کنون به زبان‌های انگلیسی، سوئدی، هلندی و کردی ترجمه شده است. در یک سال گذشته که او به عنوان نویسنده‌ی مهمان انجمن جهانی قلم در ایتالیا مستقر شده، مطالعاتش را بر اشعار ایستادگی و سیاسی‌ که شاعران ایرانی در طول دو سال اخیر به رشته‌ی تحریر درآورده‌اند، متمرکز ساخته است و به گردآوری آن‌ها روی آورده و مقالاتی را درباره‌ی آن‌ها در نشریاتی چون تهران ریویو (هلند)، تلاش (آلمان) و شهروند بی‌سی کانادا به رشته‌ی تحریر درآورده است. او همچنین مسئولیت صفحات شعر و گفت‌وگو با شاعران را در مجله‌ی شهروند بی‌سی (شهرگان) کانادا بر عهده دارد و صفحه‌ای هفتگی با عنوان وارتان سخن بگو را نیز به منظور انتشار و معرفی شعر ایستادگی ایران در سایت آزادی بیان و فیس‌بوک به راه انداخته است.