ویرجینیا وولف یک روز ماه ژوئن از زندگی کلاریسا دالووی در لندن پس از جنگ جهانی اول را، از زاویه دید این زن توصیف می‌کند. خواننده چنین می‌انگارد که گویا پا به پای راوی در خیابان‌های لندن گام برمی‌دارد و از دریچه نگاه کلاریسا آدم‌ها و محله‌های شهر را می‌بیند. در این گذار تند و ناگسسته، وولف از شهر و آدم‌هایش تابلویی به پهنای افق در دیدرس خواننده قرار می‌دهد.