در این رمان دگرگونی در هر لحظه‌ی خود زیستن را به نمایش می‌گذارد. اُرلاندو دَم‌به‌دَم چهره عوض می‌کند. زمانی زنی است که به همراه کولیان، گوسفندان را به چرا می‌برد. زمانی دیگر شاعر است و گوشه‌نشین. او شیفتۀ نوشتن است. در اوج ناامیدی و در قله‌ی شادی هم‌چنان می‌نویسد.