گسینگ انزوای وحشتناک انسان مدرن را در داستان‌های خود وصف می‌کند و برای رهاندن انسان از این وضع به جستجوی قطعیت‌های از دست رفته می‌پردازد. وی به علم مدرن به منزله عامل اصلی ایجاد وضع رقت انگیز انسان مدرن می‌تازد و می‌گوید: من از علم می‌ترسم و از آن نفرت دارم و معتقدم که علم همواره دشمن بی‌رحم بشر خواهد بود، زیرا سادگی، آرامش زندگی و زیبایی جهان را از بین می‌برد و بربریت را در لباس تمدن باز می‌گرداند. آثار گسینگ که همگی در شمار ادبیات داستانی است، اعتراض به ناکامی‌ها و تنهایی‌های ناشی از زندگی مدرن است که گریبان‌گیر همه طبقات اجتماعی شده است. او به ویژه به سکولاریسم به مثابه مهم‌ترین عامل تخریب زیبایی در ادبیات و فلسفه می‌تازد. در نظر او، جمع گرایی مدرن و از آن جمله سوسیالیسم، تنوع و فردیتی را که فرح بخش زندگی انسان است از میان می‌برد.