زبان‏شناسى و رمان يكى از كتاب‏هاى كلاسيک در حوزه نقد زبان‏شناختى است كه به‏طور خاص به فرم ادبىِ رمان مى‏پردازد. راجر فاولر در اين كتاب شيوه تازه‏اى براى تحليل ادبيات داستانىِ منثور پيش مى‏نهد كه مبتنى بر سه نظريه اساسى است: دستور زبان گشتارى زايشىِ نُوم چامسكى، زبان‏شناسىِ نقش‏نگرِ مايكل هليدى، و روايت‏شناسىِ ساختارباورِ تسوتان تودوروف و آلگيرداس گره‏ماس. فاولر مى‏كوشد با استفاده از دست‏آوردهاى جديد زبان‏شناسى تعريفى تازه از مفهوم‏هاى سنتىِ مطرح در نقد داستان ـ نظير پى‏رنگ، شخصيت‏پردازى، ديدگاه، درون‏مايه، سبک، و جز آن ـ به دست دهد. وى، هم‏چنين، توجه ويژه‏اى دارد به مقوله‏هايى چون رابطه ديدگاه با جهان‏بينى نويسنده، ساختارهاى گفتمانىِ رمان، مناسبت رمان و ساختارهاى اجتماعى و مسئله خلاقيت و عرف‏هاى داستان‏نويسى.نويسنده در دو فصل نخست شالوده نظرىِ رويكرد تازه خود و اصطلاح‏هاى بنيادى آن را شرح مى‏دهد، و سپس در فصل‏هاى بعدى آن‏ها را گسترش مى‏دهد و در بررسى قطعه‏هايى از برجسته‏ترين رمان‏ها و داستان‏هاى كوتاه انگليسى و امريكايى به‏كار مى‏برد.براى اين‏كه خواننده فارسى‏زبان درک بهترى از بحث‏هاى طرح‏شده داشته باشد، مترجم واژه‏نامه‏اى تشريحى به انتهاى كتاب افزوده است.