ورنون گرگوري با بي‌گناهي ذاتي‌اش و با طنزي شيرين و نگاهي گستاخانه، زندانيان بند اعدامي را انسان‌هايي محترم جلوه مي‌دهد و با همياري قهرمان‌هاي داستان، آثار كلاسيک آمريكا را تداعي مي‌كند. روايت ورنون يادآور ناتوردشت است و فراز و نشيب زندگي‌اش نه تنها از او هاكلبري‌فيني امروزي مي‌سازد، بلكه طغيانگري هم نسل امينم را نيز مجسم مي‌كند.