یک پژوهشگر مهاجرت پرندگان بر صخره‌ای در صحرای الجزایر نشسته است. او منتظر از راه رسیدن پرستوهای مهاجر است. در این فاصله، در دل آن صحرا که تجسمی از زیبایی نافع و عریان عالم است، دانش و حکمت آمیخته به شجاعت مردم تاجیل، و فرزانگی راهنمایش جبریل را کسب می‌کند، و به آوازهای دیماح تقریش، شاعر دوره‌گرد، گوش می‌سپرد.