در داستان‌های مجموعه «مه و لاله‌های سیاه»، حضور نویسنده در پس همه کلمه‌ها و جمله‌ها احساس می‌شود، تا آن حد که حضورش حتی بر شخصیت‌های مرد داستان هم سایه می‌اندازد و از‌‌ همان نخستین داستان این امکان وجود دارد که مخاطب، احاطه تجربه زندگی نویسنده را بر همه ابعاد داستان به وضوح دریابد و از عمیق شدن در فهم «آن دیگری» که قاعدتاً می‌بایست همانا راوی داستان و سایر شخصیت‌ها باشد باز بماند.