در شانزده سالگی مجموعه شعری بنام «ذرت بو داده» داشت که به دلایلی کاملا از بین رفت و با آغاز جنگِ عراق با ایران زندگیش در آبادان ویران شد و دچار نابسامانی‌های متعددی گردید. یک سال در اردوگاه آواره گان جنگ، همراه فرزندش زندگی سختی را گذارند و به شهرهای بسیاری مهاجرت کرد. نوشتن در چنین شرایطی دشوار بود. بعد از سال‌ها دوری از نوشتن که قبل از شانزده سالگی شروع شده و‌‌ رها شده بود، در سال ۱۳۶۷نوشتن و جنون نوشتن همزمان چه شعر و چه داستان به یکباره غافلگیرش کرد.

اولین رمانش به نام «آساره» را در‌‌ همان سال نوشت اما آن را منتشر نکرد. بعد از گذراندن دو دوره کلاس‌های ادبیات داستانی، در جمع داستان‌نویسان و گذارندان دوره‌های نقد و آشنایی با فلسفه... در جلسات داستان‌خوانی کارنامه، و دیگر جلسات ادبیات داستانی شرکت می‌کرد. سال‌ها طول کشید که آثارش در مجله‌های تخصصی ادبی، کلک، دنیای سخن، آدینه، کارنامه، عصر پنجشنبه و نافه و... در بسیاری از روزنامه‌های رسمی کشور... منتشر شد و به دنیای ادبی از طریق مطبوعات راه پیدا کرد. در سال ۱۳۷۹ مجموعه داستان «سی پری چهار شنبه‌ها» را بی‌آنکه به دنبال ناشر باشد به نشر معیار سپرد و در سال۱۳۸۰ توسط نشر مینا به چاپ دوم رسید. (متاسفانه این کتاب در حاضر خمیر شد.) بعد از چاپ مجموعه داستانش.

اولین جلسات نقد ادبی آثار زنان را مطرح کرد و به کمک یکی دو نفر از دوستانش نقد فمینیستی ادبیات زنان را تشکیل داد که بسیاری از نویسندگان زن کتاب‌هایشان درآن زمان نقد و بررسی می‌شد. بین سال‌های ۱۳۸۰ مجموعه شعر «برای این زن لُر دیگرتفنگ نیاورید» توسط نشر مینا منتشر شد که در مدت کوتاهی توسط همین ناشر به چاپ دوم رسید.

در بهار سال ۱۳۸۱ «چه کسی پنهان‌تر تو را دوست دارد» (منظومه‌ای عاشقانه و جسور به گفته منتقدان) همراه با نقاشی‌های شاعر، توسط نشر مینا منتشر و چاپ دوم آن در همان سال و چاپ سوم آن در سال ۱۳۸۵ توسط نشر مینا صورت گرفت... در نیمه پایانی سال ۸۱ ۱۳ مصادف باحمله آمریکا به عراق کتاب «شاعران صلح» منتشر شد و گزیده‌ای از این اثر را کمیسیون ملی یونسکو در ایران پذیرفت و با نام «شعر صلح» نام‌گذاری کرد و نشر قطره چاپ داخلی آن را در ایران منتشر کرد.