در ستایش شعر سکوت یکی از ارزنده ترین نوشته‌های هوشنگ گلشیری در باب شعر و شاعری و نقد شعر است. هوشنگ گلشیری، که جایگاهی بلامنازع در داستان‌نویسی معاصر فارسی دارد، خلاقیت فرهنگی خود را با سرودن شعر آغاز کرد. پس از انتشار چند شعر در نشریات معتبر ادبی دهه ی ۴۰، به داستان‌نویسی روی آورد و علاقه‌ی نخستین خود را به شعر با نقد شعر پی گرفت؛ نقدی که حکایت از تسلط کم نظیر او بر زبان شعر کلاسیک و معاصر فارسی و نقد و نظریه‌های ادبی جهان دارد. گلشیری در شعر نیز چون داستان به ساختار، تکنیک، زبان و فرم و کشف و خلق چشم اندازهای تازه نظر داشت، و در دو مقاله‌ی مندرج در کتاب در ستایش شعر سکوت، شعر منصور اوجی را تحلیل کرده و مبانی منظر و اسلوب خود را در نقد شعر به دست داده است.