حالا شکی ندارم که از مدتها پيش، من و تو به سوی هم کشيده میشديم. گرچه هيچ يک از ما پيش از آشنايی، ديگری را نديده بود، اما در ورای بیخبری ما، نوعی ندای درونی به ما اطمينان میداد که همديگر را خواهيم ديد، مانند دو پرندهی تنها که به حکم تقديری آسمانی بر فراز دشتهای بزرگ پرواز میکنند. ما هم تمام این سالها و در تمام مدت زندگیمان بهسوی هم در حرکت بودیم.
نظرات شما
برای ارسال نظر ثبت نام کنید یا اگر عضو هستید وارد شوید : - ورود - عضویت
نظر شما بعد از تایید مدیریت وبسایت منتشر خواهد شد.
با تشکر
برای ارسال نظر ثبت نام کنید یا اگر عضو هستید وارد شوید :
- ورود
- عضویت
نظر شما بعد از تایید مدیریت وبسایت منتشر خواهد شد.
با تشکر