كمي ماليخوليا و اندكي ايده‌آليسم، فصل مشترک شخصيت نويسنده و آدم‌هاي قصه‌ي اوست. شخصيت‌هايي كه اگرچه در جمعند، تجربه‌ي عميقي از تنهايي را بازگو مي‌كنند. پتر اشتام مي‌گويد: توصيف بي‌پايان از اسباب و اثاث خانه را امري ملال‌آور مي‌دانم. از رنگ مو هم خوشم نمي‌آيد. دوست دارم خواننده، آدم‌هاي مرا با رفتارشان و از شيوه‌ي حرف‌زدن‌شان بشناسد. تمام چيزهايي كه جايشان خالي است منتخبي از 12 داستان كوتاه از اين نويسنده است.