اين بار مرد همراه بچه از اتاق بيرون آمد. بچه را روي يک دستش خوابانده بود و با دستِ ديگر شيشه‌ی شيرش را نگه داشته بود و «پيش‌پيش» می‎کرد. آهسته به سمتِ زن آمد. زن چشمش به تلويزيون بود، ولي نگاه نمی‎کرد. مرد کنارش روي مبل نشست. لحظه‎ای بعد، محجوبانه، گفت: «امروز مامانم زنگ زده بود.»

زن توجهي به حرفش نکرد.
مرد باز ادامه داد: «امشب دعوت‎مون کرده…»
زن، بي آن‌که سرش را برگرداند، گفت: «خيلي خسته‎ام.»
مرد گفت: «پريشب کلي تدارک ديده بودن، نرفتيم. خب امشب که کاري نداري…»
زن گفت: «خسته‎ام. مگه نمی‎بيني؟»
مرد گفت: «فردا چي؟ فردا که جمعه‌ست.»
زن گفت: «فردا مسابقه‌ست. قراره با بچه‎ها بريم تماشاي بازي.»
مرد گفت: «شب.»
زن گفت: «نه!»
مرد ناراحت از روي مبل بلند شد و پشت به او کرد و آرام گفت: «تمامِ زن‎هاي همسايه شوهرهاشونو می‎برن تفريح، گردش… اما تو اصلاً به فکر نيستي…»

چند برگ از این کتاب را اینجا در گوگل بوکز بخوانید.

با کلیک کردن روی این قسمت، سری هم به صفحه‌ فیس‌بوک این کتاب بزنید.