انسان، هستي را گرفت و موسيقي به او زباني والا بخشيد، زباني چونان زبان‌هاي ديگر. زباني كه راز دل را براي دل‌هاي ديگر باز مي‌گويد. پس موسيقي سخن دل‌هاست. موسيقي، هم كوليان صحراگرد را به شور مي‌رساند و هم شاهان كاخ‌نشين را شعف بر دل مي‌فشاند. زنان سوگوار ناله‌ي خود را با نواي آن مي‌آميزند و دل را به آه مي‌نشانند و شادمان براي نشان شادي خويش به آواز آن مي‌پردازند.