درونمایه این رمان حول محور عشق می‌چرخد، البته داستان به بیان صرف عشق بسنده نکرده است، نویسنده یک عشق را محور قرار داده و این داستان را با دو ماجرای عشقی دیگر آرایش داده است. ولی در این رمان هوشمندانه چند داستان را که در عین حال مستقل هستند به هم تنیده است، و همین مسئله هم باعث شد که برای دومین بار با این رمان «جایزه بنیاد گلیشری» را از آن خود کند، در «رویای تبت» ما با زنانی مواجه می‌شویم که هر کدام در دستیابی به عشق شکست خورده‌اند و هر کدام به گونه‌ای با مردی که مورد علاقه‌شان نبوده ازدواج کرده‌‌اند.

نویسنده در رویای تبت با ظرافت خاصی و با پوشش این ماجراها به انتقاد از جامعه روشنفکری و سیاست برخواسته است و با ابهام موجود در داستان از محدودیت موجود فرار کرده است، در کلی وفی در رمان‌ها و داستان‌های کوتاه خود نشان داده است که در پرداختن به زن و شکست در عشق و پرداختن به عشق‌های ممنوعه موفق بوده است و این ویژگی او در رمان «رویای تبت» و «پرنده من» بیشتر به چشم می‌آید.