اُكتای رفعت: ...اون قدر غرق فكرم كه نگو و نپرس؛ | باز حواسم پرت شد و به جای نون، | دارم ستاره می‌خورم.

(حواس، خوردن، ستاره، غرق، نون، نگو، پرت)