در، چیز نابکاری است... من بارها درباره ی آن فکر کرده ام. فقط به احتمال و بیش تر از آن با یقینِ به وجودِ در است که آدم گرد منطقه ی محصوری می گردد... اگر پایِ در، در میان نبود دیوارها به خوبی می توانستند معنی «بن بست» یا به عبارت دیگر «منع» را به طور کامل برای خود محفوظ بدارند و تا ابد بر سر این معنا بایستند. و باز در این صورت هر دیوار می توانست به طور قاطع یک یقین منفی باشد و در برابر آن هر عابری یکسره تکلیف خود را بداند... .

اگر درها وجود نمی داشت هر دیوار می توانست بدون کم ترین کوششی همه ی مفهوم آن لوح نومید کننده ای را که «دانته» بر سر درِ جهنم کوفته بود بازگو کند امّا متأسفانه باید اعتراف کرد که درها این چنین معنیِ یک طرفه و کاملی را از دیوارها سلب کرده اند. از این گذشته در یک انگلِ تمام عیار است. شخصیّت او فقط به شخصیّت دیوار وابسته است و معذلک می باید در این نکته تردید کرد زیرا اگر چه وجودِ در را تنها دیوار است که توجیه می کند، با وجودِ در شخصیّت دیوار هم چنان که گفتم دیگر آن بُرش و قاطعیت محض را نمی تواند داشته باشد. و با این همه اگر دیوار وجود نمی داشت در تمام عالم چیزی بی مصرف تر و مضحک تر از یک در پیدا نمی شد. من اگر چه نقاشی پاک بی اطلاعم، به سادگیِ بسیار و بدون هیچ زحمتی می توانم شکل یک چنین دری را رسم کنم: چه چیز از دری که می کوشد مستقلاً و جدا از دیوار شخصیّتی برای خود قائل شود خنده آورتر است؟ و با این وجود، دری که به دیواری استوار نشده باشد همیشه این استعداد شگرف را دارد که تفکری را در آدمی برانگیزد... .