«نشانه‌شناسی» اثر نظریه‌پرداز معروف «امبرتو اکو» است. کتابی که به گفته خود نویسنده برگرفته بخشی از کتاب قبلی او تحت عنوان نظریه نشانه‌شناسی می‌باشد. اثری که امروزه به نظر می‌رسد در سایه برخی نوشته‌های بعدی اکو مانند نقش خواننده، نشانه‌شناسی و فلسفه زبان و محدودیت‌های تفسیر اندکی کهنه شده باشد. اما اگر صفحاتی از آن کتاب را بتوان پس از گذشت این همه سال مجدداً منتشر کرد، آن‌ها همان‌هایی خواهند بود که محتوای کتاب حاضر را تشکیل می‌دهند. زیرا کلیه مطالب گفته شده درباره نشانه‌های شمایلی در ساختار غایب در این صفحات اصلاح و توضیح داده شده است. نویسنده کتاب را با مقدمه طرح مسئله آغاز نموده است. او با بیان مدل محتوا و لفظ که طرح پیشنهادی یلمزلف است مبحث خود را آغاز می‌کند و سپس به مباحثی چون تکرار پذیری، همانند‌ها، بدل‌ها، نسبت آسان و نسبت دشوار و… می‌پردازد. کتاب نشانه‌شناسی اکو دارای دو بخش مستقل با عنوان‌های نقد شمایل گرایی و گونه‌شناسی شیوه‌های تولید نشانه می‌باشد که در هر کدام از این بخش‌ها به تفضیل در مورد مباحثی چون دارا بودن خصوصیات موضوع، دگردیسی، شمایل گرایی، قیاس و یا باز‌شناسی و اشاره و ابداع و غیره پرداخته. به عنوان مثال او در بخشی از کتاب در مورد مشابهت بین بیان و محتوا چنین می‌گوید: 

بنابر این، می‌توان گفت که مشخصه‌های محتوایی بسیاری از موجودیت‌های فرهنگی میان عناصر بصری، هستی‌شناختی و کاملاً قراردادی توزیع می‌شوند. مشخصه‌های بصری اغلب به تجربه ادراکی قبلی بستگی پیدا می‌کنند. مشخصه‌های هستی‌شناختی به خصوصیاتی مربوط می‌شوند که در واقع ادراکی هستند اما فرهنگ آن‌ها را به موضوع نسبت داده است، به گونه‌ای که قراردادهای گرافیکی که دلالت بر آن دارند، این احساس را ایجاد می‌کنند که موضوع به صورت اولیه بازسازی شده است. 

بخش بندی صحیح این کتاب، توضیحات اجمالی و کامل نویسنده و ترجمه صحیح و با دقت پیروز ایزدی می‌تواند دلایل خوبی باشد برای افرادی که به مطالعه در مورد مباحث نشانه‌شناسی یا توپولوِژی علاقه نشان می‌دهند.