در روزگاری که از «پایان تاریخ» و «برخورد تمدن‏ ها» سخن می‏‌گویند، در روزگاری که «بازار» خدایی می‏‌کند و «جهانی شدن» دینی جدید شده است که قوانین خود را به همه‏ ی جوامع بشری تحمیل می‏‌کند؛ در روزگاری که بنیادگرایی، با همه‏ ی انواعش، معنویت را به عقب رانده و همه‏ جا بذر کین‏ توزی پاشیده است «مذهب عشق» ابن عربی نفسی است که در این کالبد تهی می‏ دمد و نوای دلنشین عشق و دوستی را از آن به گوش می‏ رساند. مذهبی که در آن مسجد و صومعه و دِیر و بت‏ کده و چراگاه غزالان همه به یک حقیقت اشاره می‏‌کنند. پروفسور نصر حامد ابوزید، استاد کرسی ابن رشد در دانشگاه اوترخت و استاد کرسی اسلام‏ شناسی در دانشگان لیدن هلند، در این کتاب به اندیشه‏ ی ابن عربی می‏‌پردازد.

در این پژوهش، ابن عربی انسانی است که اگر به او نیز با دیده‏ ی نقد بنگریم می‏‌بینیم که او نیز فرزند زمانه‌ی خویش بوده است و گاه، تحت تأثیر قید و بندهای زمان و مکان، سخنانی بر زبان رانده که با اندیشه‌ی والایش در تضاد است. ابوزید در این کتاب اندیشه‌ی ابن عربی را از «جاهلیت» تا «ختم ولایت» بررسی می‏کند و در پرتو اندیشه‏ی ابن عربی نظریات عارفان مسلمان درباره‏ی پیدایش وجود و مراتب موجودات و نیز تأویل ابن عربی از اصول و فروع شریعت را باز می‏نماید.