می‌توان دن‌کیشوت سادگی‌ها بود و با آسیاب‌های بادیِ مبالغه، طمطراق، هیجان ساختگی، ریاکاری، عشق تصنعی و درخششِ دروغینِ راه و رسمی پرمدعا جنگید.

تورگنیف در تمام عمر همچون شوالیه با همه‌ی این‌ها جنگید، به نام بانویی که برای خود برگزیده بود و قهرمانی‌هایش را به او تقدیم می‌کرد: «بانوی دقت». با وجود بدبینی شوپنهاوری که در بعضی اشعار تورگنیف ملاحظه می‌شود، آثار او نه درس نومیدی، که بیش‌تر درس فروتنی می‌دهد.