.. یاد مامان می‌افتم که پشت تلفن با جِس احوالپرسی می‌کرد. بلند می‌گفتم« مامان... فارسی نمی‌دونه». گوشی را که گرفتم اول غرزد که چرا داد و بی‌داد می‌کنم. بعد پرسید: «یعنی بهش فارسی یاد نداده‌یی؟» بعد هم زیر لب گفت: «دیگه سلام و احوالپرسی که زبون نمی‌خواد. می‌فهمه.» خندیدم آن روز هم. اما شاید واقعاً زبان منشا الهی داشته باشد و بی‌آنکه بفهمیم بتوانیم با هم صحبت کنیم...