پنجاه درجه بالای صفر، رمانی جاده‌ای و حادثه‌ محور است. رمان در فضایی کویری و بیابانی روایت می‌شود و کویر با همه‌ی خصوصیاتش یکی از ارکان «پنجاه درجه بالای صفر» است.

ادبیات کویر نوع خاصی از ادبیات است که در دشت‌های پهناور و بی‌آب و علف روایت می‌شود و مملو است از جدال انسان با طبیعت خشن و گرمای طاقت‌فرسا، کوه‌های هول‌انگیز، شن‌های روان، خشکی و خساست طبیعت و سرانجام جدال بی‌پایان انسان با مرگ. این ادبیات روایت انسان‌هایی است که در محیطی خشن یاد گرفته‌اند که برای بقا باید سخت‌تر بجنگند.

در «پنجاه درجه بالای صفر» سه روایت به طور هم‌زمان نقل می‌شود. یکی از روایت‌ها ماجرای سرقتی بدفرجام از بانکی است. «علی ستوده» که از زندان گریخته است دار و دسته‌ای جور می‌کند تا بانکی را بزند و... داستان دیگر روایت جوانکی است که در یکی از مناطق مرز شرقی خدمت می‌کند و قصد دارد به هر طریق از آنجا بگریزد. روایت سوم که اول شخص روایت می‌شود ماجرای پیگیری برای یافتن هویت کسانی است که جسدهای متلاشی شده‌شان در یکی خرابه‌‌های بیابانی لم‌ یزرع پیدا شده است. هر سه روایت به موازات هم نقل می‌شوند اما دو تا از روایت‌ها در یک زمان رخ می‌دهند و روایت دیگر با فاصله‌ای چند ماهه نقل می‌شود. همه‌ی روایت‌های کتاب به نوعی با هم ارتباط دارند و این ارتباط  جز ارتباطی است که فضا و کویر بین آن‌ها برقرار می‌کند. رمان نقل تنهایی انسان و بی‌پناهی او است در محیطی که تن به تسلیم نمی‌دهد و مملو از خشکی و خشونتی  است که روز به روز پیش‌تر‌ و پیش‌تر‌ می‌رود و سرزمین‌های بیشتری را گرفتار می‌کند. «پنجاه درجه بالای صفر» سعی در شناخت انسان گرفتار در تنهایی بی‌کران بیابان دارد.