... اشعار غنایی یا تغزّلی بازگوکنندۀ تأثّرات و احساسات عمیق شاعر و عواطف بیدار و زلال او نسبت به انسان، علائق مشترک جسمی و روحی، طبیعت و زیبایی‌های مندرج در آن است که این خود به دو نوع «عشقی» و «اخلاقی» تقسیم می‌شود. می‌دانیم انسان - شاکلۀ انسان- از دو پدیدۀ مهم به‌وجود می‌آید: فکر و احساس یا مغز و قلب. پس طبیعی است که شعر هم برخاسته از این دو عامل مهم و تعیین‌کننده باشد، مانند اشعار مولانا، سعدی، حافظ و... که جنبه فکری و عاطفی آنها به‌طور توأمان و امتزاج تفکیک‌ناپذیرشان کاملاً محسوس است...