قاعده اين است كه هرگاه مردى مرد ديگرى را مى‏‌بيند، سرانجام بر روى شانه‏‌هايش بزند و با او از زنى سخن بگويد؛ قاعده اين است كه خاطره‏‌ی زن آخرين علاج مبارزان خسته باشد.

هرچه بالاتر زندگى‏ مى‏‌كنيم، هوا سالم‏تر است، اما سقوط شديدتر...

خط راستى كه، قرار بود مرا از يك جاى روشن به‏ جاى روشن ديگرى ببرد، به‏‌خاطر شما خمیده مى‏‌شود و هزارتوىِ تاريكى در سرزمينى تاریک‏ كه در آن، من سردرگم شده‏‌ام.  

آيا مى‏‌توان با سفالى كه از بامى‏ مى‏‌افتد و سرتان را مى‏‌شكند سخن گفت؟

چرا كه تنها مى‏‌توان دردهايى را تحمیل كرد كه خود مى‏‌توانيم تحمل كنيم، و تنها از دردهايى‏ هراسانيم كه خود قادر به تحميلشان نيستيم.

امروز كه‏ لمس كردمتان، در شما سرماى مرگ را حس‏ كردم، اما رنج سرما را هم حس كردم، آنچنان كه‏ تنها يك موجود زنده مى‌‏تواند رنج بكشد.

و اما شما مى‏‌گوييد جهانى كه بر آن هستيم، من و شما، روى شاخ گاو نرى ایستاده بر پايه‌ی مشيت الهى؛ حال آن‏‌كه من مى‏‌دانم، كه شناور بر پشت سه‏ نهنگ است اين جهان؛ نه تعادلى در كار است و نه مشيت الهى، فقط بلهوسی سه هيولاى ابله.

دزدى از آن‌كه نمى‏‌خواهد تسلیم شود و آنچه را دارد با حسرت در صندوق‏‌هايش‏ براى لذت‏‌هاى خلوت نگه مى‏‌دارد حق است، اما هنگامى كه هر چیز خريدنى‏‌ست و هر چيز فروختنى، دزدی دور از نزاکت است.