 | بگذار تجربه کنم که طرح پیکرت را فرو بریزم و با هیئتی جدید بنویسمت. ابوتراب خسروی | کتاب ویران |  |
نور
این شهر | پشت رفتن تو | توی چشم من ضد نور می‌شود
چرا كه انسان نخست مىميرد، سپس به دنبال مرگش مىگردد و سرانجام آن را مىيابد، برحسب اتفاق، در مسير پرمخاطره نورى به نور ديگر، و به خود مىگويد: عجب، پس اين بود فقط.
(اتفاق، انسان، خود، دنبال، سرانجام، فقط، مردن، مرگ، مسیر، نخست، نور، گفتن، یافتن)
آخر کجا دیدهای | که زمین را به مجازات پرندههایش | ویران کنند | و خورشید را برای لحظهای نور، قربانی
آن هستی ناب، که از دست‌های تن به نور ریخت، دلبسته‌ی دست‌های توست، که عشق را نه پایان، نه انجام، که تقدیر و تسلای زندگانی‌ست
روی پیشانی خجسته نجومی عرق نشسته بود و همین که شال ابریشم نقره‌ای را برداشت با آن پیشانی‌اش را خشک کند، به نظرم رسید تراش شانه‌‌هاش از جنس آیینه بودند، که پوستش از زیر رشته‌‌های مو‌های زیتونی بلندش، نور‌‌های چلچراغ را باز می‌تاباند
(آیینه، ابریشم، بلند، تراش، جنس، خجسته، خشک، رشته، زیتون، شال، شانه، مو، نجوم، نقره، نور، پیشانی، چلچراغ)
چرا این همه قانون برای زمان بیداری کشف و ضبط شد و در حال شدن است، ولی یک‌سوم هر روز ما در خواب سپری می‌شود و هنوز کسی فرمول جاذبه در خواب یا محاسبه‌ی سرعت نور یا شتاب ثابت اجسام و... را در خواب کشف نکرده است.